Orijinal boyutunu görüntülemek için resmin üstüne tıklayınız
Ya hayat çok kötüydü, ya da ben!
Ama kötü olamazdım böyle sevmeyi bilirken,
Belki de insanlar acımasızdı,onlardı bizi sömüren,
Çünkü hiç görmemişlerdi, böyle birbirini seven!
Umursamazdım dünyayı bir sen vardın gözümde,
Sanırdım ki sen hep durursun sözünde,
Ama yalanmış, sözlerin de sevgin de,
Sevmek bir suçmuş öğrendim bunu gittiğinde,
Daha çok küçükken büyümeyi öğrendim ,
Sonra hiç yaşlanmadım!
Seni severken ölmeyi öğrendim,
Sonra hiç yaşamadım!