ateşe dökmüşsün gözyaşlarını
çiçek açacak mı sandın

taş kalbin üstüne
uzun mu uzun bir aşk hikayesi yazmışsın
yıllar silemez
ve o unutmaz mı sandın

bin iyilikten sonra
bir kötülüğünü görmeyecekler mi sandın

küçük bir kalbin üstüne
dağlar yüklemişsin
umudunu bağladığın taşlara
karlar yağmaz mı sandın

her şeyi var edeni bile
terk etmişse insanlar
senin dost kanunlarını çiğnemezler mi sandın

vefa, gark olmuşken dipsiz denizlere
onu birkaç yeminde bulacan mı sandın

her insan biraz katildir
sırtındaki hançer darbelerinden
ve kalbindeki derin yaralardan anlamaz mısın
çölde serap olmuş hayatın
susuzluk çeken aklın aldanmaz mı sandın

bir musalla taşında son bulduğunda ömrü hayatın
o görmezden geldiğin Rabbin
hesap sormayacak mı sandın

ve o yalan sevdalarda tükettiğin aşkın
nar-ı ateşte yakmaz mı sandın

ah insan
andan doğma aldandın…