Sana dair umutlarım yiterken yavaş yavaş gözlerimden öteye,
Anılarım dimdik karşımda hâlâ,ayakta...

Sana senden fazla değer vermek bile bu kadar zorken


sana veda etmek ne zor!!!

Kollarım sonuna kadar açıkken,

geleceğin haberinin hayal olması...ne acı!!!

Ben bu vedayı hissediyorum...
Canımdan can koptuğu için,
Kendime bir kez daha yenildiğim için,
Her nefesimi sana feda ettiğim için...
Bu vedayı tanıyorum...
Tanımak bir yana...ya yaşamak?
Kördüğüm olmuşken sevdamla gitmek zorunda olmak,
Bu vedayı tanımışken bir de yaşamak?
Anlayamazsın...
Sen beni aklından çıkartamadan,bensiz nefes alamadan,
Her saniyeni bana adamadan...anlayamazsın!!!
Ben bu vedayı biliyorum...
Sen anlayamadan,son birkez daha canımı yakmadan,
Gidiyorum!!!